Nawrót raka prostaty po radykalnym leczeniu. Ryzyko nawrotu raka prostaty (miejscowego lub układowego) w ciągu 10 lat po prostatektomii lub radioterapii wynosi 27-53%. W ciągu 5 lat po początkowym leczeniu, 16 do 35% pacjentów otrzymuje leczenie przeciwwstrząsowe. Wcześniej nawrót był rozumiany jako guz, wyczuwalny przez odbytnicę Pan Marek od 1981 r. pracował w Polskich Liniach Oceanicznych. W tym czasie jako młody człowiek zwiedził cały świat. W późniejszych latach rozpoczął pracę jako oficer elektroautomatyk na statkach pływających w Singapurze, gdzie przepracował przez 24 lata. Łącznie spędził 37 lat na morzu. Po ukończeniu 65. lat postanowił zakończyć pracę na morzu. Przyznaje, że na lądzie czas płynie zupełnie inaczej, jest osobą aktywną, mieszka z żoną w domku jednorodzinnym pod lasem, w okresie letnim kilka miesięcy spędza w swoim apartamencie nad morzem. Pan Marek ma dwie wnuczki, z którymi dzieli każdą możliwą chwilę. Gdy usłyszał diagnozę: nowotwór prostaty, jego świat wywrócił się do góry nogami. Z Panem Markiem Kozińskim o nowotworze prostaty rozmawia red. Marcelina Dzięciołowska. Pana przygody robią wrażenie! W Pana zawodzie należy wykonywać cyklicznie szereg badań, prawda? Tak, co roku należy wykonywać Świadectwo Zdrowia w ramach przedłużenia dyplomu. Jakie badania są niezbędne? Wszystkie możliwe. Jednak w przypadku nowotworu to się nie sprawdziło, bo nowotwór może się rozwinąć na kilka miesięcy po uzyskaniu Świadectwa Zdrowia. Trzeba na własną rękę takich rzeczy pilnować. Czy przez cały czas, gdy wymagano od Pana zaświadczeń potwierdzających zdolność do pracy, nigdy nie było żadnych niepokojących wyników? Absolutnie nie, zawsze byłem okazem zdrowia, moje wyniki były wzorowe. W roku, w którym znalazł się nowotwór miałem stuprocentowe Świadectwo Zdrowia, czyli w pracy by to nie przeszkodziło. Zdrowie mi dopisywało, a nowotwór został wykryty przez nadgorliwość. Jak to? Miałem dwumiesięczny urlop i postanowiłem ten czas przeznaczyć na “bieganie” po lekarzach. Kiedy wypraszano mnie drzwiami, ja wracałem oknem. Zrobiłem także koronarografię, wtedy leżałem kilka dni w szpitalu. Miałem także badania ciśnienia, EKG wysiłkowe - wszystko wyszło dobrze. Żadne z badań wykonywanych w ramach Świadectwa Zdrowia nie wskazywało na to, że mogę mieć raka. Czyli raka wykryto u Pana w ramach badań profilaktycznych. Nie pojawiły się żadne niepokojące objawy? Nie było żadnych objawów. Dzięki mojej zawziętości wykryto go wcześnie. W innym przypadku mogłoby dojść do przedostania się komórek nowotworowych do obiegu krwi lub przerzutów i byłoby jeszcze gorzej. A gdyby dostał się do szpiku, to rokowania są bezwzględnie złe. Rak prostaty: jakie daje objawy? Co było dalej? Będąc w Polsce udałem się do bardzo cenionego chirurga onkologa, gdzie USG pokazało, że prostata jest powiększona, czyli miałem lekki stan zapalny. Otrzymałem odpowiednie leki i wyleciałem do Rijeki na miesiąc, prowadziłem spokojny tryb życia, brałem leki, lekka praca bez odrobiny alkoholu w tym czasie. Co się wydarzyło, gdy Pan wrócił? Po miesiącu brania leków wróciłem do Szczecina. Poszedłem do lekarza, który wtedy wykrył grudkę. Lekarz stwierdził, że dzieje się coś bardzo poważnego, czas naglił żeby jak najszybciej zrobić badania. Dostałem skierowanie na MRA, termin oczekiwania wynosił około pół roku. Jaki był rezultat tego badania? Wynik wykazał duże prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworu. Wówczas wróciłem z tym wynikiem do mojego lekarza, który wtedy złapał się za głowę - rak był już w rozwoju. Chcąc to potwierdzić, zlecono mi jeszcze biopsję, na którą musiałem poczekać dwa miesiące. Wynik otrzymałem w styczniu 2018 r., jedna ze stron prostaty była zupełnie “czysta”, natomiast na drugiej było widać 20 proc. rozwijającego się nowotworu. Jaka była Pana reakcja na tę diagnozę? Załamałem się. Pamiętam, że wtedy młody rezydent mnie pocieszał i zapewniał, że to wszystko da się leczyć. Co Pana najbardziej martwiło w tej trudnej sytuacji? Że prostatę będzie trzeba wyciąć. Mając 63 lata wiedziałem, że to się skończy pieluchami, że to będzie koniec ze współżyciem, świat się po prostu zawali… Dostałem skierowanie do szpitala na wycięcie. Na szczęście ten rezydent, z którym rozmawiałem podał mi adres szpitala, w którym zajmą się leczeniem mojego nowotworu oraz zapewnił, że tak inwazyjna operacja nie będzie konieczna. Nie było to jednak leczenie refundowane. Rozumiem, że Pan się nie zgodził na wycięcie prostaty? Oczywiście, że nie! To byłaby najgorsza rzecz, jaką mógłbym zrobić. Nie zgodziłem się na wycięcie prostaty, nie wyobrażałem sobie, że nie będę aktywny seksualnie. Byłem osobą niezmiernie aktywną, oficerem w Singapurze, nie mieściło mi się w głowie takie rozwiązanie! Co Pan zrobił? Zadzwoniłem do Europejskiego Centrum Zdrowia w Otwocku i powiedziałem, że muszę jeszcze polecieć do pracy na kilka miesięcy, ale miałem już wszystkie niezbędne wyniki badań potwierdzające obecność nowotworu, dostałem odpowiedni zastrzyk - była to tzw. kastracja hormonalna, która wstrzymuje całkowicie rozwój choroby, więc poleciałem. Krążył Pan pomiędzy pracą a chorobą. Tak. Po powrocie do domu miałem już wyznaczony termin pobytu w szpitalu, więc wsiadłem w pociąg i udałem się na miejsce. Kiedy dojechałem, przydzielono mi osobny pokój, rozpakowałem swoje rzeczy, odpocząłem, a następnie odwiedziło mnie wielu lekarzy różnych specjalizacji, także anestezjolog. Wykonano mi również niezbędne badania, od których zależało, czy nadaję się do zabiegu HIFU (nowoczesna metoda leczenia o niewielkiej inwazyjności - przyp. redakcji). Rozumiem, że nie było żadnych przeciwwskazań do HIFU? Kiedy odbył się zabieg? Nie było. W drugiej dobie pobytu byłem już gotowy do zabiegu, poddano mnie całkowitej narkozie. Zabieg trwał 2-3 godziny, obudziłem się następnego ranka na swoim łóżku. Obok mnie leżał Pan, który też był po zabiegu HIFU. Z racji tego, że nie pamiętałem niczego od zeszłego południa, to zapytałem, czy nie wygadywałem jakichś dziwnych rzeczy związanych z pracą, na przykład tego, że byłem w Iraku, bo przez kolejne pięć lat nie powinienem zdradzać szczegółów z tym związanych. Konsylium lekarzy oceniło, że wszystko jest w jak najlepszym porządku i usłyszałem, że mogę wracać do domu. Ulżyło Panu? Zdecydowanie tak, zwłaszcza że gdybym zgodził się na operację, którą mi zaproponowano, czyli wycięcie prostaty, to czekałaby mnie także chemioterapia. HIFU wyklucza chemioterapię, jest to leczenie ultradźwiękami i umożliwia w ten sposób pozbycie się raka. Autor: Archiwum prywatne Gruczoł krokowy nie ucierpiał na tym w żaden sposób? W żaden. Nie mam żadnego śladu po tym zabiegu. Wszystkie naturalne funkcje, jak na przykład oddawanie moczu zostały przywrócone po ok. 24 godzinach, bezpośrednio po zabiegu miałem założony cewnik. Otrzymał Pan jakieś szczególne zalecenia po zabiegu? Przepisano mi też leki i zalecono, żebym za pół roku wykonał badania kontrolne, głównie MR. Zostałem poproszony o niewykonywanie ciężkich czynności przez jakieś dwa miesiące. Ja nie mogłem tyle czekać i po miesiącu wyleciałem do pracy. W Singapurze nikt nie wiedział o moich zdrowotnych przebojach. Jakie były wyniki badań po 6 miesiącach? Pojechałem do Otwocka jako pacjent komercyjny. PSA wynosiło chyba 0,7, a więc tyle co nic. Wykonano mi USG prostaty i inne niezbędne badania, których wyniki okazały się być doskonałe. Z tymi wynikami udałem się też do swojego lekarza w Szczecinie, który powiedział jednoznacznie, że szans na powrót nowotworu nie ma. Kolejne badania miałem wykonywać kontrolnie co rok. Od tamtego czasu minęło kilka lat. Czy do tej pory wyniki badań kontrolnych były w porządku? Tak, jak najbardziej. PSA nadal wynosiło 0,7, reszta wyników też w normie. Kilka dni temu byłem na USG prostaty, również wszystko jest dobrze. Jak wyglądało Pana życie po zabiegu? Przez pierwszy rok od HIFU miałem ogromny problem z erekcją, właściwie jej nie było. Było z tym bardzo słabo, więc poprosiłem lekarza o wsparcie i otrzymałem receptę na lek na erekcję. Czy żona o tym wiedziała? Oczywiście, że nie. Nie było czym się chwalić. Ważne, że była zadowolona z efektów. Teraz już absolutnie nie muszę ich brać, erekcja występuje w sposób naturalny i funkcje najważniejsze są zachowane. Chciałabym poruszyć jeszcze temat emocji. Proszę opowiedzieć, jak się Pan czuł w trakcie zmagań z chorobą? Co pomogło Panu przejść przez ten proces? Na początku się wściekłem, była pełna załamka. Przede wszystkim bałem się, że to będzie koniec mojego życia seksualnego, koniec z normalnym siusianiem, noszenie pieluch. Ja tego wszystkiego nie dopuszczałem do swoich myśli, nie dopuszczałem też, że w ogóle mógłbym przestać pracować. Podjąłem decyzję wylotu i zostałem sam. Utrzymywał Pan wtedy kontakty z rodziną? Miałem tylko kontakt telefoniczny z rodziną, która mnie wspierała, ale na statku byłem z tym zupełnie sam, można powiedzieć, że byłem w odosobnieniu przez okres trzech miesięcy. Nie było żadnego odwrotu, nie miałem gdzie pójść, nie było także mowy o uzyskaniu opieki medycznej tam na miejscu, bo w krajach arabskich medycyna jest na innym poziomie. Gdyby dodatkowo ktokolwiek z pracy dowiedział się, że jestem chory, to od razu odesłano by mnie do domu. Byłem z tym sam, ale broniłem się. Co było dalej? W pracy nie widział, że jest coś nie tak, pracę miałem lekką i wykonywałem ją każdego dnia. Po powrocie domu była wokół mnie ogromna burza. W pewnym momencie nie wierzyłem, że ta diagnoza jest w ogóle prawdziwa, mając wcześniejszy wynik PSA, który wynosił 6,00 poszedłem na ponowne badanie, które wykazało PSA równe 8,00. Po okresie miesiąca PSA cały czas wzrastało. Czułem, że decyzja o tym, żeby wyjechać była słuszna, bo szargały mną ogromne nerwy, co mogłoby niestety negatywnie wpłynąć na relacje rodzinne. Żona starała się mi pomóc, udało jej się porozmawiać z osobami, które przeszły resekcję prostaty. Czego się dowiedziała Pana żona? Że to coś okropnego, po prostu piekło i że gdyby wiedzieli, że istnieje w Polsce ratunek w postaci HIFU, to nie zastanawialiby się nad tym, aby sprzedać auto czy się zapożyczyć, byle tylko nie przechodzić przez to, przez co musieli przejść. Jak wynika z tego, co udało mi się a stronach klinik wykonujących zabiegi HIFU, usługa taka to koszt rzędu 25 tys. w górę. Z jednej strony to wspaniała wiadomość, że istnieje inna możliwość niż inwazyjna operacja, z drugiej jednak nie każdy może sobie na taki zabieg pozwolić. Osoby, z którymi rozmawiałem i które wiedzą o tym, że istnieje możliwość przeprowadzenia zabiegu HIFU bez wahania zadeklarowały, że wolałyby sprzedać majątek niż się męczyć. I ja to doskonale rozumiem. W takich sytuacjach drogie auta i luksusy nie są ważne, bo zdrowie to rzecz, która cieszy najbardziej - wiem to po sobie. Wcześniej wspomniał Pan, że zawsze był osobą aktywną, pełną sił i chęci do życia. Proszę powiedzieć, jak wygląda życie po raku w Pana przypadku? Kilka tygodni po zabiegu czułem się już na tyle dobrze, że nie wracałem myślami do choroby. Wyleciałem przecież wtedy do pracy. Temat raka po prostu zniknął. Na co dzień uprawiam wiele sportów. Jakie sporty Pan uprawia? Nordic walking, pływanie, czynny sport - lekka sztanga, delikatny jogging to dla mnie chleb powszedni, moja normalność. Mam własną siłownię, więc chętnie z niej korzystam każdego dnia, pracuję nad brzuszkiem i tak dalej. Cały czas dbam, aby waga nie poszła za wysoko. Odciąłem się całkowicie od myśli o pracy, jestem na emeryturze i prowadzę bardzo rekreacyjny tryb życia. Nie tęskni Pan za pracą? Trochę mnie ciągnęło, ale wybuchła pandemia, więc zrezygnowałem. Może to był znak, że czas przejść na emeryturę. Dziękuję za rozmowę. Chyba tak. Dziękuję. Redaktorka od lat związana z branżą medyczną. Specjalizuje się w tematyce zdrowia i aktywnego stylu życia. Prywatne zamiłowanie do psychologii inspiruje ją do podejmowania trudnych tematów w tej dziedzinie. Autorka cyklu wywiadów z zakresu psychoonkologii, którego celem jest budowanie świadomości oraz przełamywanie stereotypów na temat choroby nowotworowej. Wierzy, że odpowiednie nastawienie psychiczne jest w stanie zdziałać cuda, dlatego propaguje profesjonalną wiedzę, w oparciu o konsultacje ze specjalistami.

Takie zjawisko określane jest mianem wysiłkowego nietrzymania moczu. Wyciek następuje niespodziewanie, pomimo braku uczucia parcia na pęcherz. Mężczyzna zazwyczaj wraca do zdrowia po 6-12 miesiącach od operacji prostaty. Wraz z upływem czasu stan osłabionych mięśni dna miednicy poprawia się, a proces ten warto wesprzeć rehabilitacją.

Z każdym rokiem medycyna posuwa się o kolejny krok do przodu. Mamy coraz bardziej wyspecjalizowane leczenie farmakologiczne oraz coraz mniej inwazyjne metody zabiegowe. Wiąże się to z coraz mniejszą liczbą działań niepożądanych oraz wystąpienia ryzyka powikłań. Mimo to nie udało się do tej pory całkowicie wyeliminować ryzyka wystąpienia powikłań działań leczniczych, jak ma to miejsce w przypadku operacji prostaty, co może wynikać z budowy anatomicznej człowieka i delikatności struktur. spis treści 1. Operacje prostaty 2. Przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP) 3. Możliwe powikłania po operacji prostaty 1. Operacje prostaty Aby zrozumieć, dlaczego operacje prostaty są obarczone konkretnymi powikłaniami, trzeba przypomnieć sobie budowę anatomiczną okolicy, w której się znajduje. Gruczoł krokowy położony jest w miednicy mniejszej, bezpośrednio pod pęcherzem moczowym, otaczając początkowy, tzw. sterczowy, odcinek cewki moczowej, czyli przewód wyprowadzający mocz z pęcherza na zewnątrz. Do sterczowego odcinka cewki moczowej uchodzą także pęcherzyki nasienne i nasieniowody. W pobliżu prostaty przebiegają także istotne nerwy, odpowiadające za uzyskanie i utrzymanie erekcji penisa oraz odczuwanie przyjemności seksualnej. Należy wspomnieć także, że tylna część stercza przylega bezpośrednio do odbytnicy. Czytając powyższy akapit można sobie już trochę uświadomić jakie struktury mogą zostać uszkodzone w trakcie. Zakres powikłań mogących pojawić się w wyniku operacji na prostacie jest podobny, niezależnie od typu procedury zabiegowej. Jednak istotne są różnice w częstości występowania tych powikłań – im bardziej bezpieczna metoda, tym szanse na wystąpienie konkretnych powikłań są minimalne. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" 2. Przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP) Analizując cztery procedury operacyjne możemy uznać, że najbezpieczniejszą obecnie stosowaną jest przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP). Operacje prostaty wykonywane za pomocą lasera (mikrochirurgia laserowa) są prawdopodobnie równie, a być może i bardziej bezpieczne od TURP – jednak wymaga to jeszcze udowodnienia w badaniach klinicznych, które obecnie toczą się w wielu ośrodkach. W następnej kolejności jest adenomektomia wykonana metodą laparoskopową, a następnie adenomektomia wykonana metodą otwartą. Największą częstość występowania powikłań odnotowuje się w wyniku adenomektomii radykalnej. 3. Możliwe powikłania po operacji prostaty ejakulacja wsteczna, czyli cofanie się nasienia podczas wytrysku do pęcherza moczowego w wyniku uszkodzenia zwieracza wewnętrznego cewki moczowej. Często nie jest postrzegana jako powikłanie, ale jako następstwo operacji prawie nie do uniknięcia. Ejakulacja wsteczna wiąże się ze znacznym upośledzeniem płodności mężczyzny, wysiłkowe nietrzymanie moczu, czyli popuszczanie moczu przy wzmożonym napięciu mięśni brzucha np. podczas kaszlu, śmiechu, itp. Przyczyną jest również uszkodzenie zwieracza wewnętrznego cewki moczowej. Jednak w tym przypadku tylko u nieznacznego procenta mężczyzn dolegliwości te utrzymują się dłużej niż trzy miesiące po operacji, przejściowe lub długotrwałe zaburzenia wzwodu, najczęściej w wyniku uszkodzenia nn. erigentes. Najczęściej oznacza to powolne dochodzenie do pełnej sprawności seksualnej, rzadko całkowitą niemoc seksualną. Okres poprawiania się funkcji seksualnych może trwać nawet do 2 lat, zwężenie cewki moczowej lub szyi pęcherza moczowego, w wyniku powstania zrostów lub blizn. Dotyczy głównie zabiegu elektroresekcji. Oznacza najczęściej konieczność dłuższego utrzymania cewnika w drogach moczowych, czasem operacyjnego rozszerzenia, krwawienie pooperacyjne z loży po gruczolaku po zabiegu, zakażenie układu moczowego, śródoperacyjne uszkodzenie odbytnicy, inne powikłania, związane z ogólnym ryzykiem operacyjnym lub znieczuleniem, np.: zator tętnicy płucnej, zakrzepica żył kończyn, uczulenie na leki znieczulające. Ryzyko wystąpienia powikłań po operacjach prostaty koreluje z wielkością zabiegu, dlatego lekarze wybierają zawsze najmniej inwazyjną metodę, jaka jest możliwa do zastosowania u konkretnego pacjenta. A to zaś wynika bezpośrednio z ciężkości choroby tego pacjenta. Duży gruczolak nie może zostać zoperowany endoskopowo, a z kolei rak gruczołu krokowego musi być poddany operacji radykalnej. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Marcin Buczek Lekarz w Szpitalu Klinicznym im. Dzieciątka Jezus w Warszawie.
Rak prostaty jest jednak inny. Trudno w to uwierzyć, ale mężczyźni z nawrotem choroby częściej umierają ze starości niż z powodu raka prostaty. Rak Prostaty jest inny. Dlaczego nawrót raka prostaty jest tak inny? Kilka powodów. Po pierwsze, rośnie i rozprzestrzenia się znacznie wolniej niż inne rodzaje raka. Po drugie, leki
Strona Główna Usługi Radioterapia Operacja Prostatektomii Prostaty 3 odpowiedzi W roku 2004 miałem radykalną prostatektomiię prostaty. Pierwszy wynik po operacji wykazał PSA 0,04 ng/ml. Zalecono lecenie przy pomocy tabletek, a następnie zastrzyków. Cały okres ponad 11 lat wynik PSA. Był utrzymywany na poziomie od 0,003 do 0,1ng/ ml. Gdy wzrastał do poziomu 0,6 -0,7ng/ml następował mocniejszy zastrzyk (diferina, eligard 22,25, a później 45 i tabletki Apuflutam). Kilku krotne badania scyntygrafii i kości, i tomografu nie wykazały żadnych zmian. W grudniu 2015 poziom PSA doszedł prawie do 0,97. Zostałem skierowany na PET w Bydgoszczy i MR (rezonans magnetyczny). Badania wykazały w łożu po usuniętej prostacie w początkowym odcinku cewki moczowej, a przednią ścianą odbytnicy obszar wzmocnienia kontrastowego o wym. cm i krzywej wzmocnienia utrzymujące się we wszystkich fazach badania. Brak zmian w pozostałych węzłach, jak i narządach. Obecnie jestem przygotowywany do radioterapii jeszcze w m. marcu br. Zdaję sobie sprawę, że radioterapia to też skutki uboczne. Moje subiektywna ocena opisanego stanu skłania się do zabiegu operacyjnego dla usunięcia tego ogniska i stąd zapytanie. Czy istnieje możliwość w moim przypadku usunięcia tego ogniska metodą np. chirurgii laparoskopowej przed naświetleniem, a jego ewentualne zastosowanie dokonać w okresie późniejszym, gdy taka potrzeba będzie potwierdzona wynikami? Dodam, że mam 67 lat, nie mam problemów z trzymaniem moczu, żadnych dolegliwości z ciśnieniem, cukrzycą itp. Temat wymaga omówienia. Zapraszam na konsultację. Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Postępowanie chirurgiczne w tym przypadku nie będzie typowe. Może wiązać się z dużym ryzykiem powikłań i koniecznością późniejszego naświetlania. Proszę przedyskutować opcje leczenia z lekarzem prowadzącym Dzień dobry, Żeby odpowiedzieć na to pytanie musiałbym zapoznać się z badaniami obrazowymi. Pozdrawiam Lukasz Wojnar Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 2 pytań dotyczących: radioterapia Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.
Najwięcej operacji w Bydgoszczy. Aż cztery z prezentowanych ośmiu rodzajów operacji najczęściej wykonywane są w Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Tu przeprowadza się najwięcej operacji raka jelita grubego (435 w 2018 r.), prostaty (297), żołądka (113), jajnika (186). Bydgoskie Centrum Onkologii od lat jest w czołówce polskich szpitali.
Prostata to jeden z tych narządów, które powinny być regularnie kontrolowane u mężczyzn powyżej 50. roku życia. Odkładanie wizyty u lekarza, zwłaszcza w przypadku bólu, może prowadzić do poważnych problemów. Najbardziej skrajnym jest nowotwór i konieczność usunięcia prostaty. Jak wygląda operacja? Jakie powikłania może powodować wycięcie prostaty?Nowotwór prostaty – czy konieczna jest operacja?Prostata – u wielu mężczyzn już samo to słowo wywołuje popłoch, ponieważ najczęściej jest używanie w kontekście choroby nowotworowej. Czym jest prostata? To gruczoł krokowy, nazywany również streczem. Jest elementem układu moczowo-płciowego. Pełni ważną rolę w wieku rozrodczym. Jest bowiem odpowiedzialna za produkcję płynu, który jest głównym składnikiem spermy. W tej białawej, gęstej zawiesinie znajdują się plemniki. To ona zapewnia ich „transport” oraz jest źródłem substancji odżywczych. O problemach z prostatą mówi się zazwyczaj w związku z dwoma chorobami: przerostem prostaty oraz nowotworem prostaty. O konieczności wycięcia gruczołu decyduje lekarz. Decyzję opiera głównie na analizach badań diagnostycznych. Tak, jak w przypadku nowotworów atakujących inne narządy, tak i nowotwór prostaty zakwalifikować można ze względu na stopień ryzyka. Wyróżnia się: niski stopień ryzyka – wtedy najczęściej prowadzona jest regularna obserwacja, czy choroba nie przechodzi w bardziej złożony i groźny stan; inne możliwości to: teleradioterapia (napromieniowanie wiązkami zewnętrznymi), brachyterapia (bezpośrednie napromienianie zmian chorobowych, przez umieszczenie źródła promieniowania w guzie lub jego sąsiedztwie) albo wycięcie gruczołu;pośredni stopień ryzyka – komórki nowotworowe znajdują się jedynie w sterczu. bez wyraźnych przerzutów do okolicznych narządów i tkanek. Pacjenci kierowani są w tym wypadku na operacje usunięcia prostaty. Najmniej inwazyjną jest metoda laparoskopowa;wysoki stopień ryzyka – nowotwory są bardziej rozległe lub naciekają, więc wycięcie nie jest możliwe. Leczenie opiera się głównie na podawaniu hormonów. W niektórych przypadkach podczas zabiegu operacyjnego całkowicie usuwa się prostaty laparoskopowo – na czym polega?Jeszcze jakiś czas temu powszechną metodą usunięcia gruczołu prostaty była otwarta prostatektomia radykalna (wycięcie gruczołu krokowego). Ten sposób bardzo często niósł za sobą wiele powikłań pozabiegowych, a rany długo się goiły. Jednak wraz z rozwojem technik chirurgicznych pojawiła się zdecydowanie mniej inwazyjna metoda: radykalna prostatektomia rozpoczyna się od wykonania kilku nacięć skóry. Przez nie chirurg będzie mógł wprowadzić narzędzia chirurgiczne oraz kamerę wyposażoną w źródło światła. Metoda ta umożliwia szybkie usunięcie całego narządu prostaty, a w razie konieczności – także węzłów chłonnych. Przy radykalnej prostatektomii laparoskopowej dużo rzadziej niż przy operacji klasycznej dochodzi do uszkodzenia struktur nerwowych sąsiadujących z gruczołem prostaty. W wyniku tego zmniejsza się ryzyko np. problemów z usunięcia prostaty – jakie powikłania po zabiegu?Nawet najnowocześniejszy sprzęt medyczny nie zagwarantuje, że po zabiegu usunięcia prostaty wszystko szybko wróci do normy. Sam zabieg również nie jest ostatecznym rozwiązaniem problemu. By wrócić do normalnego funkcjonowania (fizjologiczne i seksualnie), bardzo często wymagana jest także rehabilitacja. Do najczęstszych powikłań związanych z zabiegiem usunięcia prostaty zaliczyć można:Problemy na tle seksualnym (zaburzenia erekcji)Każda z wymienionych metod usuwania gruczołu prostaty jest obarczona pewnym ryzykiem uszkodzenia nerwów odpowiedzialnych za wzwód prącia. Znajdują się w sąsiedztwie stercza. Dlatego każdy etap operacji wymaga ogromnej precyzji chirurga. Najmniejszy błąd może spowodować trwałe uszkodzenie połączeń nerwowych, a to może oznacza dożywotnią impotencją. W pewnych przypadkach możliwe jest jednak odzyskanie pełnej sprawności seksualnej. Wymaga to jednak rehabilitacji, która potrwać może nawet kilka Operacja usunięcia prostaty na stałe upośledza funkcje rozrodcze z nietrzymaniem moczuPodczas operacji mięśnie odpowiedzialne za prawidłowe zaciskanie cewki moczowej ulegają podrażnieniu. Bardzo często osłabione są również mięśnie dna miednicy. Wszystko to prowadzi do problemów z nietrzymaniem moczu. Może to być całkowity zanik zdolności do trzymania moczu lub wyciekanie pojedynczych kropel z ujścia cewki problem nieprawidłowego funkcjonowania zwieraczy cewki moczowej dotyka większości mężczyzn po operacji wycięcia stercza. Stan mięśni okolic pęcherza z czasem oczywiście się poprawi. Bardzo ważne jest zachowanie w tym czasie odpowiedniej higieny. Zaleca się stosowanie wkładek higienicznych, które skutecznie wchłaniają mocz, neutralizują nieprzyjemny prostaty a sprawność seksualna – jak powrócić do dawnej formy dzięki rehabilitacji?Osiągnięcie pełnej i zadowalającej sprawności seksualnej przez pacjentów poddanych zabiegowi usunięcia prostaty następuje zazwyczaj po 7 do 9 miesięcy. Czas ten można w wielu przypadkach znacząco skrócić dzięki regularnym ćwiczeniom. Ważne: Rehabilitacja po zabiegu wycięcia prostaty jest kluczowym aspektem w odzyskiwaniu sprawności seksualnej i wyeliminowaniu nietrzymania po zabiegu wycięcia prostaty, w zależności od stanu pacjenta, rozpoczyna się z reguły 4-5 tygodni po operacji. Obejmuje ćwiczenia mięśni dna miednicy – tzw. mięśni Kegla. Polegają one na napinaniu mięśni otaczających cewkę moczową, odbytnicę oraz mięśni okolic podbrzusza. Specjaliści zalecają, aby robić to przez około 30 minut dziennie, np. po 10 minut rano, w południe i należy jednocześnie napinać mięśni pośladków. Ćwiczeń nie wykonuje się podczas oddawania moczu. Może to prowadzić do powikłań – infekcji cewki moczowej. Pierwsze efekty ćwiczeń – poprawa jakości współżycia seksualnego – obserwuje się po kilku tygodniach. Łagodniejsze są także objawy związane z nietrzymaniem po usunięciu prostaty – czy konieczna jest zmiana nawyków żywieniowych?Nie ma określonych reguł dotyczących diety dla osób po zabiegu wycięcia prostaty. Zaleca się natomiast:zrezygnowanie z ostrych przypraw,picie w regularnych odstępach czasu,niepicie dużych ilości płynów przed szybszym powrocie do zdrowia oraz w utrzymaniu dobrego samopoczucia z pewnością pomoże zbilansowana dieta. Powinna zawierać dużo świeżych warzyw, owoców, a także chude mięso, rybi i produkty usuwanie prostaty – najlepsza metoda na chorą prostatę?Zdecydowany postęp w wykorzystaniu techniki laserowej w medycynie przyczynił się również do stworzenia nowej metody leczenia schorzeń prostaty. Metoda HoLEP (ang. Holmium laser Enucleation Of the Prostate), fachowo nazywana laserową enukleacją, wykorzystuje laser emitujący wiązkę lasera wprowadzany jest do końcowego odcinka cewki moczowej oraz pęcherza. Gruczoł prostaty jest precyzyjnie wycinany oraz rozdrabniany. Kawałki usuwa się przez cewkę Dzięki kamerze umieszczonej w przyrządzie lekarz może obserwować w czasie rzeczywistym wszystkie procesy odbywające się podczas operacji. Laserowe usuwanie prostaty przeprowadzane jest przy znieczuleniu dolędźwiowym. Precyzja wiązki laserowej sprawia, że tkanki okalające prostatę uszkodzone są w minimalnym stopniu. Czas hospitalizacji to maksymalnie dwa dni. Zadowalającą sprawność seksualną po zabiegu usunięcia prostaty mężczyzna odzyskuje po około czyli najczęstsze pytania o operację wycięcia prostaty Czy operacja usunięcia prostaty jest niebezpieczna? Operacja wycięcia stercza nie należy do niebezpiecznych zabiegów. Istnieje jednak ryzyko uszkodzenia nerwów okalających prostatę, co może prowadzić do trwałej impotencji. Jak wygląda zabieg usunięcia prostaty? Operacja usunięcia prostaty może mieć różny przebieg w zależności od obranej metody. Z reguły jednak pacjenta poddaje się znieczuleniu dolędźwiowemu (od pasa w dół). W przypadku zabiegu laparoskopowego chirurg wykonuje kilka nacięć, przez które prowadzane są specjalne wzierniki z narzędziami chirurgicznymi. W operacji z wykorzystaniem lasera przyrząd emitujący wiązkę wprowadzany jest do końcowego odcinka cewki moczowej oraz pęcherza. Gruczoł prostaty jest precyzyjnie wycinany oraz rozdrabniany. Kawałki usuwa się przez cewkę moczową. Jak przebiega operacja usunięcia prostaty? Operacja usunięcia prostaty może mieć różny przebieg w zależności od obranej metody. Z reguły jednak pacjenta poddaje się znieczuleniu dolędźwiowemu (od pasa w dół). W przypadku zabiegu laparoskopowego chirurg wykonuje kilka nacięć, przez które prowadzane są specjalne wzierniki z narzędziami chirurgicznymi. W operacji z wykorzystaniem lasera przyrząd emitujący wiązkę wprowadzany jest do końcowego odcinka cewki moczowej oraz pęcherza. Gruczoł prostaty jest precyzyjnie wycinany oraz rozdrabniany. Kawałki usuwa się przez cewkę moczową. Czy usunięcie prostaty oznacza bezpłodność? Tak, zabieg usunięcia stercza trwale upośledza funkcje rozrodcze. Rozwiązaniem tego problemu dla mężczyzn pragnących mieć jeszcze potomstwo jest zdeponowanie nasienia w banku spermy. Jak radzić sobie z problemem nietrzymania moczu? Zaleca się stosowanie wkładek higienicznych, które wchłaniają cieknący mocz i eliminują nieprzyjemny zapach. Prócz tego ważne są regularnie ćwiczyć mięśni Kegla. Polegają one na napinaniu mięśni otaczających cewkę moczową, odbytnicę oraz mięśni okolic podbrzusza. Specjaliści zalecają, aby robić to przez około 30 minut dziennie, np. po 10 minut rano, w południe i wieczorem. Ile trwa pobyt w szpitalu po zabiegu wycięcia prostaty? Średni czas spędzony w szpitalu po zabiegu usunięcia prostaty wynosi 4-7 dni. Kiedy konieczne jest usunięcie prostaty? Usunięcie gruczołu prostaty wykonywane jest najczęściej w przypadku stwierdzenia nowotworu. Leczenie i operacje prostaty - opinie pacjentówPoniżej przeczytasz opinie pacjentów, którzy zdecydowali się na operację prostaty. Wszystkie zamieszczone komentarze pochodzą od mężczyzn, którzy zapisali się na zabieg za pośrednictwem naszego portalu, dzięki czemu są one w 100% rzetelne i o szpitalu po zabiegu Jan przebieg pomyślnie. Na razie wszystko powoli wraca do normy. Jestem dopiero 1 m-cu, ale odczuwam znaczącą poprawęUmów wizytę!Jeśli Ty także potrzebujesz zabiegu usunięcia prostaty, nie wahaj się dłużej - skontaktuj się z nami. Nasz doradca bezpłatnie przedstawi Ci pełną ofertę leczenia spośród 27 klinik w Polsce wraz ze szczegółowymi cenami. Pomoże również w umówieniu wizyty konsultacyjnej u wybranego specjalisty na dogodny do nas: 22 417 40 75(telefon czynny pon - pt, w godz. 8:00 - 18:00)Źródła: Jakub Dobruch, Andrzej Borówka, Artur A. Antoniewicz, Piotr Chłosta, "Prostatektomia radykalna w Polsce", Urologia Polska, 2005/58/2, ISSN 0500-7208 Zbigniew Kwias, Marek Roslan, "Laparoskopowa radykalna prostatektomia w modyfikacji własnej", Wydawnictwo Naukowe UMK, 2020, ISBN 978-83-231-4167-9 Michał A. Skrzypczyk, "Co oznacza rak stercza umiarkowanego ryzyka?" ( Przegląd Urologiczny 2016/3 (97), 2016 "Gruczoł krokowy" ( Puls Medycyny, "ŹróRak prostaty to drugi najczęstszy nowotwór występujący u mężczyzn" ( Esculap, "Sex po prostatektomii" ( Esculap, "Nietrzymanie moczu po prostatektomii" (
witam wszystkich, pisałem dwa miesiące temu o rozterkach z wyborem operacji. Zrobiłem da vinci . usunięte 21 węzłow, margines czysty trzymanie moczu 100% od pierwszego dnia,powiklań na razie brak. Niestety raczysko było już rozbujane, gleason 4+5 naciek na pęcherzyk,jeden węzeł depozyt 2mm,przekroczenia torebki,szyja pęcherza no i Nietrzymanie moczu, obok zaburzeń erekcji, jest najważniejszym powikłaniem po radykalnej prosta­tek­tomii. Pomimo ciągłego rozwoju technicznego (laparoskopia, roboty da Vinci) oraz doskonalenia techniki zabiegu (poczynając od odkryć anatomicznych Walsha na początku lat 80. ub. wieku), nietrzymanie moczu jest w dalszym ciągu bardzo istotnym problemem zarówno dla pacjentów, jak i zależności od stopnia nasilenia nietrzymania mo­czu i czasu od operacji pacjenci z nietrzymaniem sta­nowią od kilku do kilkudziesięciu procent. Nie oznacza to jednak, że reszta pacjentów jest całkowicie “sucha”, ponieważ zależy to od przyjętej definicji inkontynencji na potrzeby danego moczu, niezależnie od przyjętej defini­cji, to dla pacjentów, a dla mężczyzn w szczególności, bardzo istotny problem, utrudniający normalne funk­cjonowanie w społeczeństwie – zarówno w życiu pry­watnym, jak i zawodowym. Z powyższych względów nietrzymanie moczu stanowi jedno z najważniejszych wyzwań w urologii właśnie problemy z nietrzymaniem moczu po za­biegach i operacjach urologicznych przyczyniły się w dużej mierze do powstania specjalistycznych ośrod­ków urologii rehabilitacyjnej na myśl sprawnie działającego systemu opieki nad pa­cjentem urologicznym, po interwencji operacyjnej – radykalnym usunięciu stercza, dalsze leczenie i re­habilitacja urologiczna odbywa się bezpośrednio lub najpóźniej 4 tygodnie po opuszczeniu przez pacjenta szpitala, w odpowiedniej klinice rehabilitacji urolo­gicznej, przy bezpośrednim udziale lekarzy specjali­stów urologów. Należy tutaj podkreślić znaczenie słów “dalsze lecze­nie” – urologia rehabilitacyjna/rehabilitacja urolo­giczna stanowi kontynuację leczenia operacyjnego i integralny, automatyczny element terapii ten ma na celu przybliżenie swego rodzaju state of the art w tematach “inkontynencja po rady­kalnej prostatektomii” – porady, możliwości terapeu­tyczne i wyniki projekt terapeutyczny / nietrzymanie moczu LublinStandardem leczenia nietrzymania moczu po prosta­ tektomii radykalnej jest multimodalne postępowanie terapeutyczne. Obejmuje ono zagadnienia urologicz­ ne, fizjoterapeutyczne oraz psychosocjalne.“WAG” – Wissen, Ausdauer und GeduldPowyższy skrót to motyw przewodni w całej urologii rehabilitacyjnej. Po niemiecku oznacza po prostu wiedzę (Wissen), którą trzeba pacjentowi przekazać, wytrzymałość (Aus-dauer) oraz cierpliwość (Geduld). W języku angielskim ten skrót kojarzy się z zupełnie czymś innym (WAGs potocznie to atrakcyjne partner­ki piłkarzy-celebrytów), co niezmiernie ułatwia przy­swojenie pojęcia przez męską grupę pacjentów…Podstawowym zadaniem lekarza urologa w rehabili­tacji urologicznej jest uświadomienie pacjentom, że powyższe trzy elementy są niezwykle istotne w osią­gnięciu sukcesu terapeutycznego. Co więcej – pacjent musi zrozumieć, co się zmieniło po zabiegu oraz to, że czas stacjonarnej rehabilitacji urologicznej po zabie­gu poświęcony jest głównie nauczeniu się właściwego dalszego postępowania i terapii w dalszym etapie am­bulatoryjnym (już po opuszczeniu kliniki rehabilita­cji urologicznej).Pacjent otrzymuje w czasie leczenia wiele cennych wskazówek zarówno co do techniki ćwi­czeń, leczenia farmakologicznego, jak i postępowania w życiu codziennym, a także dowiaduje się o możliwo­ściach systemowych sektora ambulatoryjnego w myśl całościowej urologii elementy multimodalnej terapii nietrzymanmoczu po radykalnej prostatektomiiDiagnostyka pacjenta z nietrzymaniem moczuStanowi podstawę do dalszej skutecznej terapii. Każdy pacjent po operacji musi być zdiagnozowany przez lekarza urologa zanim określony zostanie indywidualny plan leczenia nietrzymania moczu. Wstępne badanie obejmuje: – określenie stopnia nietrzymania moczu – 24h Pad-test standard według ICS (International Continence Society); – protokół mikcji; – wykluczenie zakażenia dróg moczowych (badanie moczu); – zbadanie stanu czynnościowego zwieracza zewnętrznego cewki moczowej (badanie palcem przez odbytnicę oraz przy użyciu wideoendosko­pii w połączeniu z jednoczesnym biofeedback – jest to niezwykle istotny element, który znacznie ułatwia pacjentom dalsze właściwe zrozumienie i efektywność treningu kontynencji; podczas wideoendoskopii zwieracza cewki pacjenci “wizualizują” właściwą aktywację mięśnia zwieracza); – USG dróg moczowych; – uroflowmetrię, – dodatkowo badanie urodynamiczne w przypadku podejrzenia innych czynników jako przyczyn kontynencji (pelvic floor training, Beckenbodentraining) / nietrzymanie moczu LublinBezpośrednio po radykalnej prostatektomii najbar­dziej dokuczliwą dolegliwością dla pacjentów jest nie­trzymanie moczu. Trening kontynencji dla pacjentów urologicznych wywodzi się od popularnego wśród ko­biet treningu mięśni dna miednicy i bardzo go przy­pomina. Trening ten często nazywany jest u kobiet treningiem mięśni Kegla (od amerykańskiego gineko­loga, który pod koniec lat 40. ub. wieku odkrył zna­czenie i rolę treningu mięśni dna miednicy w nietrzy­maniu moczu u kobiet).Do dnia dzisiejszego powstało wiele prac naukowych potwierdzających skuteczność tego treningu. Odmianą treningu mięśni Kegla jest trening konty­nencji u mężczyzn po radykalnej według Kegla u kobiet i trening kontynen­cji u mężczyzn to nie jest to samo. Trening mięśni dna miednicy (Kegla) może być (ale nie musi) składową treningu kontynencji (szerszego pojęcia).Każdego miesiąca spotykam pacjentów, którzy (nie­stety) krótko po prostatektomii zamiast treningu kon­tynencji chodzili do… szkoły rodzenia. Efekt? Rok po operacji potrzebują 1-2 pieluch dziennie. Szan­sa na “naprawienie” błędu maleje z każdym kolejnym miesiącem od przyjętą granicą dla “wyczerpania” zacho­wawczych metod leczenia nietrzymania moczu po ra­dykalnej prostatektomii jest około 18 miesięcy od operacji. Zdarzają się jednak pacjenci, którzy nawet po więcej niż 2 latach od operacji osiągają zadowala­jący efekt końcowy, jeśli trafią pod właściwą specjali­styczną nawet w krajach zachodnich (Niemcy, Fran­cja, W. Brytania) niełatwo znaleźć lekarzy i fizjotera­peutów odpowiednio przeszkolonych w prawidłowym treningu kontynencji. Jednym z najczętszych błędów szkoleniowych jest np. jednoczesne napinanie mię­śni pośladkowych podczas aktywacji mięśni odpowie­dzialnych za kontynencję. Innym błędem jest bardzo częsty faulty feedback podczas wykonywania ćwiczeń, który polega na niewłaściwym zgraniu oddechu rów­nolegle do aktywacji zadaniem tera­peuty jest nauczenie pacjenta selektywnych i izolowa­nych skurczów właściwych mięśni odpowiedzialnych za kontynencję bez współudziału innych (wideoendo­skopowy biofeedback pokazany jest na zdjęciach). To jest główna i bardzo istotna różnica między trenin­giem kontynencji a treningiem ogólnym mięśni dna miednicy (Kegla). Ćwiczenia dla uzyskania trzymania moczu są trudne zarówno dla pacjentów, jak i terapeu­tów, ale przy pomocy doświadczonego specjalisty mo­gą wiele 2Izolowany selektywny prawidłowy skurcz mięśnia zwieracza cewkiFotografia 3Mięsień zwieracz cewki przed aktywacjąFotografia 4Faulty feedback – nieselektywny nieizolowany nieprawidłowy skurcz/aktywacja mięśnia zwieracza cewki na skutek dodatkowego zaangażowania tłoczni brzusznej oraz mięśni pośladkówDokładne omówienie działania i zasady fizjoterapeu­tycznych ćwiczeń kontynencji przekracza ramy te­go artykułu, temat ten będzie jednak kontynuowany w jednym z kolejnych odcinków poświęconych urolo­gii rehabilitacyjnej. Następnym krokiem ćwiczeń kontynencji pacjentów po radykalnej prostatektomii jest trening do powstania idei treningu przyrządowego było spostrzeżenie, iż dla wielu mężczyzn “normalny” trening kontynencji jest mało atrakcyjny (uważany za “gimnastykaę dla bab”). To “męskie” podejście do te­matu spowodowało uatrakcyjnienie treningu konty­nencji poprzez zastosowanie między innymi elektro­miograficznie sprawdzonych przetransponowanych na przyrząd układów treningu przy­rządowego uzyskuje się napięcia mięśni nawet 4-krot­nie większe od zwykłego bezprzyrządowego treningu kontynencji. Dlatego niezwykle istotny jest odpowied­ni dobór pacjentów do określonego treningu. Oto kil­ka przykładów, co pacjent może osiągnąć podczas ta­kiego 3-4-tygodniowego treningu po 1 Pacjent lat 63, 11 dni po radykalnej prostatektomii (da Vinci, nerve sparing), BMI 28 Nietrzymanie moczu przy przyjęciu do kliniki UroReha (24h Pad-Test wg ICS): Dzień/noc 271 ml/51 ml Nietrzymanie po 3 tygodniach treningu: Dzień/noc 13 ml/9 mlPrzykład 2 Pacjent lat 60, 12 dni po radykalnej prostatektomii (da Vinci, nerve sparing), BMI 23 Nietrzymanie przy przyjęciu do kliniki UroReha (24h Pad-Test wg ICS): Dzień/noc 89 ml/76 ml Nietrzymanie po 3 tygodniach treningu: Dzień/noc 17 ml/17 mlPrzyklad 3 Pacjent lat 62, 14 dni po radykalnej prostatektomii (da Vinci, bez nerve sparing), BMI 30 Nietrzymanie przy przyjęciu do kliniki UroReha (24h Pad-Test wg ICS): Dzień/noc 552 ml/227 ml Nietrzymanie po 3 tygodniach treningu: Dzień/noc 333 ml/128 mlPrzykład 4 Pacjent lat 57, 14 dni po radykalnej załonowej prostatektomii (nerve sparing), BMI 30 Nietrzymanie przy przyjęciu do kliniki UroReha 24h Pad-Test wg ICS): Dzień/ noc 137 ml/72ml Nietrzymanie po 3 tygodniach treningu: Dzień/noc 41 ml/12 ml>Terapie uzupełniające / nietrzymanie moczu LublinPo radykalnej prostatektomii mamy do czynienia przede wszystkim z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Wiemy jednak, że u niektórych pacjentów w mecha­nizmie powstania nietrzymania mogą grać rolę tak­że inne czynniki o charakterze mieszanym lub neu­rogennym. W takich przypadkach sensowne jest zastosowanie terapii uzupełniających do standardo­wego treningu urologii rehabilitacyj­nej zastosowanie znajdują elektroterapia, elektroneu­rostymulacja, urządzenia wibracyjne, masaże, kąpiele lecznicze, a nawet akupresura i akupuntura (co cieka­we, ta ostatnia znajduje się w standardach WHO le­czenia enuresis). Wskazanie do terapii uzupełniającej powinien podejmować indywidualnie lekarz urolog, mający doświadczenie i wiedzę także z dziedziny reha­bilitacji oraz medycyny fizykalnej i psychoterapeutycznaPacjent po radykalnej prostatektomii pojawia się w kli­nice rehabilitacji urologicznej i zostaje skonfrontowa­ny z niezwykle poważnym problemami, a mianowicie: a) mam/miałem raka – co dalej? b) muszę nosić pieluchy, jak długo? c) nie mam to wystarczający powód do załamania psychicz­nego. Psychika stanowi niezwykle istotny element w procesie rehabilitacji, także urologicznej. Z własnego doświadczenia wiem, iż pacjenci, którzy są silni psy­chicznie (HADS-Test przy przyjęciu poniżej 8 pkt) lub pacjenci objęci skuteczną opieką psychoterapeutycz­ną osiągają lepsze rezultaty, jeśli chodzi o trzymanie moczu. Wpływ psychiki wydaje się więc także istotny w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu u pa­cjentów farmakologiczneMając na uwadze różnorodność przyczyn problemów z nietrzymaniem moczu u pacjentów, podczas reha­bilitacji urologicznej można korzystać z całej palety możliwości terapii farmakologicznej. W zależności od dominujących czynników nietrzymania moczu, zasto­sowanie znajdują między innymi: leki antycholiner­giczne, duloksetyna (dopiero po wyczerpaniu zacho­wawczych metod leczenia), leki rozkurczowe, a także małe zabiegi, jak wstrzyknięcia okołozwieraczowe (bulkin agents) czy wlewki ciągle udoskonalanej operacji radykalnego usunięcia stercza oraz wprowadzenia mało inwazyjnej techniki operacji (laparoskopia, roboty), radykalna prostatektomia niesie ze sobą szereg poważnych po­wikłań, z którymi musi borykać się pacjent po zabiegu. Standardem leczenia nietrzymania moczu po prosta­tektomii radykalnej jest multimodalne leczenie oparte na współpracy urologów, fizjoterapeutów oraz innych leczenie nietrzymania mo­czu rozpoczyna się w warunkach stacjonarnych już około 1-4 tygodni po operacji w specjalnej klini­ce urologii rehabilitacyjnej. Po dokładnym zbadaniu i ocenie stanu pacjenta przez lekarza urologa zostaje opracowany indywidualny plan terapii. Terapia nie­trzymania moczu po prostatektomii obejmuje aspekt urologiczny (rodzaj nietrzymania moczu, urodynami­ka, powikłania wczesne po operacji, wideocystosko­pia, itd.), fizjoterapeutyczny (ćwiczenia) standardowy oraz przy użyciu specjalnych urządzeń), psychotera­peutyczny i socjalny. Główny nacisk fizjoterapeutyczny położony jest na wzmocnienie struktur odpowiedzialnych za mecha­nizm opieka pacjentów urologicznych z nietrzymaniem moczu po radykalnej prostatekto­mii możliwa jest tylko w specjalistycznych ośrod­kach urologii rehabilitacyjnej. Tylko wzajemna i ści­sła współpraca wszystkich wyżej wymienionych grup specjalistów jest gwarantem zapewnienia kompletnej i skutecznej terapii pacjenta urologicznego po zabie­gach n. med. Andrzej Krzysztof Przybyła Head of Urology Department Rehabilitation Center Bad Brückenau Clinic Hartwald, German Pension Insurance Federal Office. Bawaria, Niemcy

Przed operacją prostaty jest kilka rzeczy, które musisz zrobić, aby się przygotować. W zależności od rodzaju operacji prostaty, którą przeprowadzasz, możesz zostać poinstruowany, aby dostosować niektóre leki i/lub jedzenie i picie na noc przed zabiegiem. Możesz również potrzebować specjalnego przygotowania, w tym procesu opróżniania jelit na dzień przed operacją. Jeśli po

Ryzyko nawrotu raka prostaty (miejscowego lub układowego) w ciągu 10 lat po prostatektomii lub radioterapii wynosi 27-53%. W ciągu 5 lat po początkowym leczeniu, 16 do 35% pacjentów otrzymuje leczenie przeciwwstrząsowe. Wcześniej nawrót był rozumiany jako guz, wyczuwalny przez odbytnicę, jak również odległe przerzuty. Za nawrót uważa się wzrost poziomu PSA. Kryterium do wystąpienia nawrotu po prostatektomii jest zwykle uważane za poziom PSA 0,2 ng / ml lub więcej w dwóch kolejnych pomiarach. Nawrót po radioterapii, zgodnie z kryteriami ASTRO, można powiedzieć z trzema kolejnymi wzrostami PSA. [1], [2], [3], [4], [5], [6] Badanie dotyczące podejrzenia nawrotu raka prostaty Aby potwierdzić nawrót ze wzrostem poziomów PSA, zwykle wykonuje się badanie fizykalne, USG, CT lub MRI miednicy, biopsję łożyska guza i obszar zespolenia. W przypadku braku objawów, badania te rzadko wykazują nowotwór, ponieważ wzrost poziomu PSA zwykle występuje 6-48 miesięcy przed widocznym nawrotem. Badanie palcem na poziomie zerowym lub bardzo niskim PSA zwykle nie działa. Wraz ze wzrostem poziomu PSA, MRI małej miednicy, CT jamy brzusznej i scyntygrafii kości są przepisane, ale z powodu niskiej czułości i swoistości dla wczesnego nawrotu, badania te są słabo informacyjne. Wraz ze wzrostem PSA po prostatektomii wynik scyntygrafii jest dodatni tylko u 4,1% pacjentów. Prawdopodobieństwo wyniku dodatniej scyntygrafii nie przekracza 5%, dopóki poziom PSA nie osiągnie 40 ng / ml. Średni poziom PSA, przy którym scyntygrafia wykrywa przerzuty, powinien przekraczać 60 ng / ml, a tempo wzrostu PSA wynosi 22 ng / ml na rok. Poziom i tempo wzrostu zawartości PSA pozwalają przewidzieć wynik scyntygrafii, a tempo wzrostu PSA jest wynikiem CT. Tak więc, przy poziomie PSA mniejszym niż 20 ng / ml lub tempie zwiększania PSA mniejszym niż 20 ng / ml na rok, scyntygrafia i TK nie przynoszą dodatkowych informacji. Endorektalny obraz rezonansu magnetycznego ujawnia wznowę miejscową u 81% pacjentów ze średnim poziomem PSA wynoszącym 2 ng / ml. PET jest zalecany do wczesnego rozpoznawania nawrotów różnych nowotworów. Scyntygrafia z przeciwciałami na antygen błony stercza (prostoscintis) jest jedną z nowych metod wykrywania nawrotów. Jego dokładność diagnostyczna sięga 81%. Bez względu na poziom PSA, metoda ujawnia występowanie nawrotu u 60-80% pacjentów, co może pomóc w wyborze taktyki leczenia. Scyntygrafia z tymi przeciwciałami jest dodatnia u 72 z 255 pacjentów z poziomem PSA wynoszącym 0,1-4 ng / ml po prostatektomii, a kumulację izotopu obserwuje się na dowolnym poziomie PSA. Biopsja strefy zespolenia pozwala na nawrót tylko u 54% pacjentów. Jedynie w obecności formacji wyczuwalnej lub hipoechogenicznej prawdopodobieństwo uzyskania wyniku dodatniego wynosi blisko 80%. Istnieje wyraźna zależność pomiędzy wykładnik i PSA: zawartość PSA mniej niż 0,5 ng / ml pozytywny skutek u 28% pacjentów z poziomem PSA większa niż 2 ng / ml - 70% pacjentów w świetle tych danych, biopsji obszaru zespolenia zwykle nie brać pod uwagę poziom PSA i jego podwojenie. Ponadto, przeżycie z udowodnionymi nawrotami jest mniej więcej takie samo, jak w przypadku rejestrowanego izolowanego wzrostu PSA. Zgodnie z zaleceniami ASTRO, ze wzrostem poziomów PSA po radioterapii, nie jest wskazana biopsja gruczołu krokowego. Jednak biopsja ma kluczowe znaczenie w rozwiązaniu problemu prostatektomii lub HIFU u takich pacjentów. Po radioterapii (zdalne lub brachyterapii) biopsję wykonuje się zwykle nie wcześniej niż 18 miesięcy po kriodestrukcji lub 6 miesięcy po zniszczeniu ultrasonograficznym. [7], [8], [9], [10], [11], [12] Leczenie nawrotu raka prostaty Leczenie nawrotu raka prostaty po radykalnej prostatektomii Czas i taktyka leczenia ze wzrostem poziomów PSA po prostatektomii lub radioterapii powodują dyskusję. W przypadku nawrotu choroby po operacji może oglądać naświetlanie złoża nowotworu, terapia HIFU nawrót hormonoterapię raka gruczołu krokowego (w tym połączeniu, przerywany lub łącznego stosowania finasterydu i antyandrogenów), jak również połączenie z chemioterapią i hormonoterapią. Te metody mają również zastosowanie w przypadku nawrotów po radioterapii. Hormonoterapia Przy wysokiej PSA przedoperacyjnym (20 ng / m Gleason słabo większe niż 7, to działanie i nierodnikowych guzy mestnorasprostranonnyh pT 3b, Pt x N 1 ) nadaje się najwcześniej hormonu. Jednak jego wpływ na przeżycie nie został jeszcze ustalony. W przypadku wczesnej terapii hormonalnej przerzuty występują rzadziej niż w przypadku opóźnienia, przeżycie w obu przypadkach jest w przybliżeniu takie samo. Konieczność testowania hormonu potwierdza MRS, w której nawrotów stwierdzono u wszystkich pacjentów, którzy otrzymali leczenie promieniowania na wzrost PSA następującym prostatektomii dla nowotworów pT 3b, Pt x N 1 i 8 słabo Gleason. Monoterapia antyandrogen leków pacjenci tolerują lepsze niż kombinacja (czasami występują uderzenia gorąca, obniżenie potencji, utrata libido), lecz antyandrogeny powoduje ginekomastii i bóle sutków. U pacjentów bez odległych przerzutów bikalutamid (150 mg / dobę) znacznie zmniejsza ryzyko progresji choroby. Tak więc antyandrogeny mogą być alternatywą dla kastracji ze wzrostem poziomów PSA po leczeniu radykalnym (szczególnie u stosunkowo młodych pacjentów bez współistniejących chorób). Obserwacja nawrotu raka prostaty Dynamiczna obserwacja jest zwykle wykonywana na indeksie Gleasona mniej niż 7, późno (2 lata po zabiegu) wzrost poziomu PSA i czas jego podwojenia ponad 10 miesięcy. W takich przypadkach mediana czasu do wystąpienia przerzutów wynosi 8 lat, a mediana czasu od wystąpienia przerzutów do wystąpienia śmierci wynosi kolejne 5 lat. HIFU-terapia Ostatnio pojawiło się coraz więcej danych o wynikach HIFU-terapii nawrotów lokalnych po RP. Najczęściej nawrót jest wykrywany za pomocą TRUS i jest potwierdzany histologicznie (biopsja). Niemniej jednak, terapia HIFU-terapii opóźnia termin wyznaczenia terapii hormonalnej. Dokładne dane dotyczące przeżycia są nieobecne. Zalecenia kliniczne dotyczące leczenia nawrotów po prostatektomii Z lokalnym nawrotem i poziomem PSA poniżej 1,5 ng / ml, radioterapią do 64-66 Gy, Jeśli pacjent jest osłabiony lub nie ma napromieniowania, miejscowe nawroty mogą skutkować dynamiczną obserwacją Wraz ze wzrostem poziomu PSA, wskazującym na nawrót układowy, pokazano terapię hormonalną, która zmniejsza ryzyko przerzutów. Jako leczenie hormonalne można stosować analogi gonadoliberyny, kastrację lub bikalutamid (150 mg / dzień). Leczenie nawrotu po radioterapii Większość pacjentów z nawrotem po radioterapii otrzymuje terapię hormonalną (do 92%). Bez leczenia czas od wzrostu PSA do wystąpienia nawrotu wynosi około 3 lata. Oprócz terapii hormonalnej w przypadku nawrotu po napromienianiu możliwe jest miejscowe leczenie - prostatektomia, terapia HIFU, krioterapia, brachyterapia. Prostatektomia nie była szeroko stosowana z powodu częstych powikłań (nietrzymanie moczu, uszkodzenie odbytnicy), a także ze względu na wysokie ryzyko wznowy miejscowej. Jednak przy starannym doborze pacjentów operacja ta może zapewnić długi okres bez nawrotów, Według najnowszych informacji. 5 lat przeżycie bez choroby po radioterapii odpowiada po prostatektomii podstawowej, przeprowadzono w tych samych fazach choroby, 10 lat współczynnik przeżycia wynoszący 60-66%. W ciągu 10 lat od progresji guza umiera 25-30% pacjentów. W konkretnych guzach, komórki nowotworowe w nieobecności węzła margines resekcji pęcherzyk nasienny inwazji i chłonnych częstości przeżycia bez choroby osiąga 70-80% w stosunku do 40-60% w nowotworach mestnorasprostranonnyh. Prostateektomia z nawrotem miejscowym jest uzasadniona z powodu braku ciężkich chorób współistniejących, spodziewanego ŻYCIA co najmniej 10 lat, guza o indeksie Gleasona poniżej 7 i poziomu PSA mniejszego niż 10 ng / ml. W innych przypadkach przed operacją trudno jest określić częstość występowania guza, co zwiększa ryzyko przedniego lub całkowitego wytrzeszczenia, powikłań, a także nawrotów. Dynamiczne monitorowanie pacjentów z prawdopodobną wznową miejscową (z grupy niskiego ryzyka, z późnym nawrotem i powolnym wzrostem poziomu PSA), zostało ustalone przeciwko wielokrotnemu radykalnemu leczeniu. Analiza retrospektywna nie wykazała korzyści terapii hormonalnej w porównaniu z obserwacją dynamiczną w czasie podwojenia poziomu PSA przez ponad 12 miesięcy; 5-letnie przeżycie bez przerzutów wyniosło 88% w przypadku terapii hormonalnej i 92% w przypadku obserwacji. Zalecenia kliniczne dotyczące badania dotyczącego podejrzenia nawrotu raka prostaty Po prostatektomii, jeśli poziom PSA jest mniejszy niż 20 ng / ml, a tempo jego wzrostu jest mniejsze niż 20 ng / ml na rok, tomografia komputerowa jamy brzusznej i miednicy mniejszej jest mało informatywna. Endorektalne MRI pomaga wykryć miejscowy nawrót z niskim poziomem PSA (1-2 ng / ml). PET nie stał się jeszcze powszechny. Scyntygrafia ze znakowanymi przeciwciałami antygenu błony stercza umożliwia wykrycie nawrotu u 60-80% pacjentów niezależnie od poziomu PSA. Biopsję potwierdzającą miejscowy nawrót przeprowadza się po 18 miesiącach lub więcej po napromieniowaniu. [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20] Zalecenia kliniczne dotyczące leczenia nawrotów po radioterapii U niektórych pacjentów z wznową miejscową możliwa jest prostatektomia. W przypadku przeciwwskazań do zabiegu można wykonać brachyterapię, terapię HIFU lub kriodestrukcję. Przy możliwym nawrocie systemowym możliwa jest terapia hormonalna w przypadku raka prostaty. Zalecenia kliniczne dotyczące leczenia nawrotów po radykalnym leczeniu Prawdopodobna wznowa miejscowa po prostatektomii Możliwe jest radioterapia w dawce wynoszącej co najmniej 64 Gy, pożądane jest rozpoczęcie go na poziomie PSA poniżej 1,5 ng / ml. W innych przypadkach zaleca się monitorowanie z następową terapią hormonalną Prawdopodobna wznowa miejscowa po radioterapii W niektórych przypadkach możliwa jest prostatektomia, ale należy poinformować pacjenta o względnie wysokim ryzyku powikłań. W innych przypadkach zaleca się monitorowanie z następową hormonoterapią. Prawdopodobny systematyczny nawrót Wczesna terapia hormonalna spowalnia progresję i może zwiększyć przeżycie w porównaniu do opóźnionego. Terapia lokalna prowadzona jest wyłącznie w celach paliatywnych. [21], [22], [23], [24]
79 poziom zaufania. Najlepszym i najbezpieczniejszym obecnie sposobem resekcji łagodnego przerostu prostaty jest metoda TURP - przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego. Zabieg ten wykonuje większość oddziałów urologicznych oraz wiele klinik prywatnych na terenie kraju. W celu kwalifikacji do zabiegu sugeruję wizytę u urologa, który
Kogo dotyczy problem? Z medycznego punktu widzenia termin „nietrzymanie moczu” oznacza stan, w którym brak kontroli oddawania moczu powoduje problemy higieniczne i utrudnia kontakty międzyludzkie. Po operacji prostaty u wszystkich pacjentów występuje nietrzymanie moczu, dlatego na kilka, kilkanaście dni po operacji konieczne jest założenie cewnika do pęcherza moczowego. Czas ten niezbędny jest również na wygojenie zespolenia cewki moczowej z pęcherzem. Po tym okresie zjawisko nietrzymania moczu stopniowo się zmniejsza aż do całkowitego ustąpienia. Bywa jednak, że nietrzymanie moczu o różnym nasileniu (najczęściej przy wysiłku – kaszlu, kichaniu, dźwiganiu cięższych przedmiotów) utrzymuje się dłużej, do roku po operacji. Czym jest spowodowane nietrzymanie moczu? Nietrzymanie moczu po prostatektomii spowodowane jest uszkodzeniem w trakcie zabiegu zwieracza wewnętrznego cewki moczowej (nie jest to błąd lekarski). Powikłanie to występuje również u pacjentów poddanych chemio- i radioterapii z powodu raka stercza. Jak przygotować się na wizytę u lekarza? Przełamanie wstydu i strachu związanego z nietrzymaniem moczu przed wizytą u lekarza jest konieczne w celu ustalenia dokładnego rozpoznania i podjęcia właściwego leczenia. Niestety duża liczba pacjentów woli leczyć się samemu, nie informując nikogo o swojej wizytą dobrze jest zanotować średnią liczbę zużywanych na dobę wkładek higienicznych, ilość przyjmowanych płynów oraz oddawanego moczu. Pozwoli to lekarzowi, łącznie z informacjami o obecności parcia na mocz, popuszczaniu i okolicznościach ich wystąpienia, na oszacowanie nasilenia zjawiska i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Czytaj też: Nietrzymanie moczu -niezbędne badania Jak leczy się nietrzymanie moczu? Leczenie nietrzymania moczu u mężczyzn po prostatektomii jest dobierane indywidualnie w przypadku każdego pacjenta i obejmuje zarówno farmakoterapię jak i metody zabiegowe. Leki stosowane w nietrzymaniu moczu należą do grupy leków antycholinergicznych, mających za zadanie zahamowanie skurczów pęcherza moczowego, lub też inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, których celem jest wzmocnienie siły zwieracza. Samym pacjentom zaleca się wykonywanie ćwiczeń, mających na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy (tak zwane ćwiczenia Kegla). Polegają one na wykonywaniu naprzemiennie napinania i rozluźniania określonych partii mięśni. W razie braku skuteczności leczenia zachowawczego i utrzymywaniu się objawów w rok po prostatektomii można rozważyć leczenie zabiegowe (np. implantację sztucznego zwieracza). Czytaj też: Jak usunięcie prostaty wpływa na aktywność seksualną? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! W marcu 2021 wykonałem TK; w badaniu widoczne ogniskowe silne wzmocnienie pokontrastowe - konieczna weryfikacja w celu wykluczenia npl .prostaty W kwietniu 2021 moje PSA to 15mg/ml Biopsja rak prostaty Gleason 8 /4+4/. Scyntygrafia + TK pasmo sklerotyzacji w żebrze 7 Po konsultacjach onkologicznych dochodzi do operacji
fot. Fotolia Głównym problemem w wykrywaniu i leczeniu raka prostaty są niespecyficzne objawy i późne zgłaszanie się do lekarza. Istnieje jednak wiele metod terapii tego nowotworu. Stopień zaawansowania choroby – główne kryterium wyboru metody leczenia Jedną z powszechniej stosowanych metod leczenia jest radioterapia. Może być ona stosowana jako uzupełnienie zabiegu chirurgicznego lub jako autonomiczny sposób leczenia. Wybór metody zależy od stopnia zaawansowania raka. Stopień ten ocenia się w dwojaki sposób. Podstawowym punktem odniesienia jest tzw. skala TNM. Ocenie w niej podlega: T - wielkość guza pierwotnego i stopień jego naciekania, N - zajęcie okolicznych węzłów chłonnych oraz M – przerzuty odległe. Równie ważna jest jednak ocena złośliwości nowotworu w 10-stopniowej skali Gleasona. Materiałem podlegającym ocenie jest tu fragment narządu pobrany w trakcie biopsji. Przeczytaj: Jak leczyć raka prostaty? Jakie są wskazania do radioterapii w raku prostaty? Stosuje się ją jako metodę z wyboru w bardzo różnych stadiach zaawansowania. Jeśli rak jest w niskim stopniu zaawansowania (zarówno w klasyfikacji TNM, jak i wg Gleasona), można się pokusić o zastosowanie radioterapii jako wyłącznego sposobu leczenia. Mowa tu raczej o specjalnej odmianie radioterapii – brachyterapii. Polega ona na umieszczeniu źródła promieniowania bezpośrednio w okolicę naświetlanego narządu – wewnątrz organizmu. W przypadku raka stercza, źródło umieszczane jest przez odbytnicę. Dzięki temu rozwiązaniu można zastosować znacząco mniejsze dawki, niż w przypadku radioterapii konwencjonalnej, a więc – zmniejszyć liczbę działań niepożądanych. Inną grupą pacjentów, którym proponuje się radioterapię (w tym przypadku raczej mowa tu o radioterapii konwencjonalnej) są: chorzy po zabiegu chirurgicznym, gdy ich rokowanie było wyjściowo złe lub pacjenci ze wznową nowotworu. Radioterapię stosuje się też, gdy inne metody leczenia są niemożliwe do zastosowania lub już wypróbowane, a oczekiwany czas przeżycia jest krótki. Radioterapia – jakie powoduje skutki uboczne? Radioterapia wiąże się niestety z szeregiem działań niepożądanych. Do najczęściej spotykanych należą: zapalenie pęcherza moczowego, zwężenie dróg moczowych, nietrzymanie moczu, zapalenie odbytnicy, przewlekła biegunka, czy zaburzenia erekcji (rzadziej jednak, niż w przypadku leczenia operacyjnego). Są to dolegliwości przykre, często uporczywe i trudne w wyleczeniu, ale waga tego problemu nie powinna przesłonić skuteczności radioterapii w wyleczeniu lub znaczącego przedłużenia życia pacjenta. Jaka jest skuteczność tej metody? Dość duża, choć z pewnymi ograniczeniami. Najważniejszym z nich jest długi czas oczekiwania na poprawę kliniczną. A ta może nastąpić np. po 6 miesiącach od naświetlania (u 80% pacjentów). Czas reakcji znacząco się wydłuża, jeśli nowotwór w swym naciekaniu przekroczył anatomiczną torebkę narządu. Dodatkowym problemem jest określona szczegółowo lista przeciwwskazań do procedury. Otóż, w toku licznych badań określono, że radioterapii nie można zaproponować pacjentowi, u którego doszło do obfitego naciekania komórek rakowych na pęcherz moczowy lub odbytnicę, stwierdzenia „rozsianej” fazy raka i przerzutów odległych, złego stanu ogólnego, rozwoju niewydolności nerek. Niestety, ogranicza to liczbę pacjentów, którzy mogliby skorzystać na tej skutecznej, choć nie pozbawionej ryzyka metodzie. Polecamy: Chemioterapia w raku prostaty Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Rak prostaty po naświetlaniu Witam mam raka prostaty po naświetlaniu 2012r.13.10.2015r miałem zabieg TURP przezcewkowo.Od 28.10 krwawię podczas oddawania moczu i stolca .Zjadłem dwie serie antybiotyku i cyclonamine ale to nic nie pomogło.Nie wiem co mam dalej robić i co o tym myśleć.Bardzo proszę o pomoc i poradę.Z góry dziękuję. Witam, Miałem operację prostaty. Laser okazał się idealnym wyjściem. Wcześniej nie mogłem normalnie funkcjonować. Bolało mnie wtedy, gdy tylko chciałem oddać mocz. Poddałem się operacji w prywatnej klinice. Dziś tego nie żałuję. Po laseroterapii, wskutek odparowania części tkanki gruczolaka poprawa w oddawaniu moczu jest prawie natychmiastowa. Krwawienie gruczołu krokowego po laseroterapii zdarza się rzadko. W miejscu poddanym działaniu lasera może przez pewien czas być odczuwany wykonywany w znieczuleniu (zastrzyk w okolicę kręgosłupa lędźwiowego znoszący ból od pasa w dół) jest niemal całkowicie bezkrwawy, nie daje groźnych powikłań i jest znakomicie tolerowany przez chorych. Pobyt w szpitalu trwa 24 godziny, po czym pacjent może wracać do domu, nawet oddalonego o setki kilometrów. FRRmFQ0.
  • gg89p9h8bj.pages.dev/13
  • gg89p9h8bj.pages.dev/94
  • gg89p9h8bj.pages.dev/55
  • gg89p9h8bj.pages.dev/98
  • gg89p9h8bj.pages.dev/15
  • gg89p9h8bj.pages.dev/32
  • gg89p9h8bj.pages.dev/94
  • gg89p9h8bj.pages.dev/60

    • po operacji raka prostaty forum